Për çdo komb të qytetëruar dëshmorët janë lavdia e krenaria e tij, ndër vlerat më të çmueshme që nderohen nga të gjithë. Në historitë, enciklopeditë e botimet e ndryshme, atyre u kushtohet vëmendje e veçantë. Për ta janë shkruar e vazhdojnë të shkruhen libra, monografi e artikuj pafund. Megjithatë, dhembja e malli veç sa vjen e shtohet për ata që ia falën më të dashurit e tyre atdheut.
“Jemi krenarë për vëllezërit që patëm dhe për të gjithë dëshmorët që dhanë jetën për këtë vend, fjalë kemi shumë për ta, por kemi edhe emocione se ata vet kanë folur me rënien e tyre, por besoj se të gjallët duhet të punojnë më shumë dhe mos ta harrojnë gjakun e tyre”, tha Sanije Sylejmani, motra e dëshmorëve Bajram e Gursel Sylejmani.
“Sa më vonë mërzia është më e madhe, mirëpo si familje e dëshmorit jemi të kënaqur me atë çka është arritur, edhe pse disa zëra që i dëgjoj më shqetësojnë kur thonë kurrë më keq s’ka qenë, por kjo nuk është e vërtetë, Kosova kurrë ma mirë s’ka qenë se sot, normal duhet me kërku populli njerëz të mirë me i zgjedhë, për atë çka kanë luftuar është arrit më 12 qershor, e tash sa jemi ne të aftë më përparu si shtet është problem i joni, por jo i dëshmorëve më ”, tha Kadri Islami, babai i dëshmorit Driton Islami.
”Më shumë krenarë se gjithë të tjerët, unë i përshëndes të gjithë që na përkrahin deri më sot, edhe qytetarët edhe të gjithë, po shpresojmë se do të bëhemi edhe më mirë”, tha Bekim Hetemi, vëllai i dëshmorit Kemajl Hetemi.
Familjarët e dëshmorëve apeluan që të mos harrohet amaneti i atyre që dhanë më të shtrenjtën për lirinë dhe pavarësinë e vendit.
